Memorias dun neno labrego
“Eu son... Balbino. Un rapaz da aldea. Como quen dis, un ninguén. E ademais pobre...”. Así principia Memorias dun neno labrego (1960) de Xosé Neira Vilas. Trátase dunha novela que se desenvolve arredor dunha serie de temas estruturados en torno á realidade social do campesiñado galego da época, vistos desde unha óptica infantil, como: a conciencia de clase que nos é amosada a través dunha dobre realidade antagónica, a aldea fronte á cidade, Balbino e Manolito exemplifícana á perfección; a extrema relixiosidade das aldeas, coa rigorosa presenza do loito, en contraposición co Entroido; a emigración que asoma como unha clara limitación para o mundo dos nenos, só reservada ao mundo dos maiores; as ilusións da nenez, vinculadas á amizade de Balbino con Pachín e con Lelo, ás romarías ou ao posterior rebusque; a marxinación do idioma galego, claramente presente na escola; o culto á morte, así como a tradición dos velorios; a presenza dunha madurez temperá, reafirmada co seu primeiro emprego, sancristán, ou as perspectivas de futuro, co xuramente de querer ser alguén o día de mañá; o espírito rebelde ante a pobreza e as inxustizas en xeral, o que deixa translucir un fondo realismo crítico.
Índice
Departamento de Lingua e Literatura galegas
Carácter / nivel : Obrigatorio / 3º ESO
Tempo: 3º trimestre
Tratamento previo: Introdución xeral á época. Debate na aula.
Obxectivos: Lectura literaria. Lectura comprensiva.
Avaliación: Control escrito.
Contidos curriculares: Análise e interpretación de textos literarios.
Contidos transversais:
Outros de departamentos
MM
Número de exemplares na Biblioteca
NEIRA VILAS, Xosé: Memorias dun neno labrego. -A Coruña : 2005 (24ª edición). -187 p.; 18 cm. (Ediciós do Castro. -Narrativa) ISBN 84-8485-126-5: 8 exemplares
