Diferenzas entre revisións de «Escarlatina, a cociñeira defunta»
(→Notas) |
|||
Liña 1: | Liña 1: | ||
{{Infobox Obra | {{Infobox Obra | ||
|titulo = Escarlatina, a cociñeira defunta. | |titulo = Escarlatina, a cociñeira defunta. | ||
− | |foto = escarlatinaacociñeiradefunta | + | |foto = escarlatinaacociñeiradefunta.jpg |
|curso = 1º de ESO | |curso = 1º de ESO | ||
|caracter = obrigatorio | |caracter = obrigatorio |
Revisión como estaba o 27 de setembro de 2017 ás 19:28
Como Román Casas quería ser un auténtico chef, pediulle aos seus pais un curso de cociña para o seu décimo aniversario, que coincide co Día de Defuntos, a festa dos mortos. E nese día tan especial recibiu un megasusto, un agasallo moi singular, un cadaleito acompañado dun sobre negro onde viñan as instrucións para activar a Escarlatina, unha cociñeira falecida no século XIX que nunca se separa de Lady Horreur, un arrepiante arañón con acento francés. A bordo do mortobús, os tres novos amigos e mais o gato Dodoto viaxarán ao Inframundo, onde os defuntos viven baixo as ordes de Amanito, o tirano que goberna no Alén coa axuda dos funguiños: os seus terroríficos esbirros. Unha ducia de moi gorentosas e larpeiras receitas, as máis sabedeiras do mundo dos vivos e dos mortos, dan paso a cada un dos bocados desta historia de humor macabro que estimula o apetito do lector e a curiosidade polo mundo da cociña[1].
Índice
Departamento de Lingua Galega
- Tratamento previo:
- Obxectivos:
- Avaliación:
- Contidos curriculares:
- Contidos transversais:
Outros departamentos
Número de exemplares na Biblioteca
Ligazóns
De elaboración propia
Ligazóns externas
Notas
- ↑ Reseña tirada da ficha do libro en Xerais.gal